Je kop in het zand steken

Daar sta je dan… Gestrand op de top van de duinen. Uitkijkend over het strand zie ik één grote mensenmassa en een beetje zee. Duizenden mensen krioelen over het strand. Allemaal proberen ze met alle macht hun eigen vierkante metertje zand te veroveren.

Ik had Willemijn, m’n favoriete weerpresentator van de NOS, moeten appen of ze slecht weer wilde voorspellen. Liefst een dreigende voorspelling compleet met kleurcode.

Ergens moet ik lachen om ons mensen. Kostelijk hoe we met elkaar tussen de kwallen en andere naakte lichamen in de zee willen klotsen. Een verzameling gedrochten, rood als kreeften door de zon of door het scrubben met zonnebrand met zand.

Het blijkt een kunst om je windscherm of parasol niet tegelijk met je vlieger op te laten. Ik krijg leedvermaak wanneer ik zie hoe ook anderen krampachtig over het hete zand hupsen. Mogelijk zorgt hier en daar een scherp stukje schelp voor afwisseling in de indrukwekkende danspasjes.

Een ouder echtpaar, waarschijnlijk uit het noorden, kijkt verstrooid uit hun ogen als ik m’n handdoekje uitsla. In hun eigen taal uiten ze hun ongenoegen. M’n buren uit het oosten doen er nog een schepje bovenop. Zij willen überhaupt lekker zitten. In plaats van kuilen scheppen ze complete zetels.

Terwijl een overdosis bloot zich door mijn zonnebril wurmt vliegt er een vliegtuigje met spam over. Compleet met reclame voor webcamsex. Alsof het hier niet heet genoeg is! Ik surf liever in de wind in plaats van op internet. Sowieso zie ik veel mensen bepaalde sport bezigen. Ik geniet er altijd van als mensen hun liefde hebben gevonden, maar volgens mij groeit er niet voor niets hoog gras in de duinen. Als je kriebels krijgt door de combinatie van zon, zand en zee…. Opzouten!

Ik wend m’n hoofd af en app Willemijn: ik voorspel een geboortegolf over negen maanden.