Sprookjes

…je moet erin geloven.

Het is volop vakantie periode. We vliegen, rennen, haasten en stressen om ‘het vakantiegevoel’ te ervaren. Op naar de zon en de rust. Ondertussen het zweet op ons hoofd vanwege stress. We willen niets doen, maar oh wat is dat moeilijk. De Wet van Murphy doet weer zijn intrede. En; Lijstjes moeten weggewerkt worden voordat we écht niets kunnen gaan doen. Was er maar een toverspreuk of -staf!

Het huis moet schoon achter gelaten worden. Hier en daar nog snel een bezoekje afleggen. Snel een boodschapje. Er moeten nog kortingsbonnen worden ingeleverd. Restaurantbonnen zijn nog net geldig. Goedkoper naar de Efteling. Het kan nu nog nét. Daar, in de Efteling, zijn mensen bereid om lang in de rij te staan. De nieuwste attractie, geopend in de zomer van 2017, ‘Symbolica’. Een betoverend paleis waar de fantasie tot leven komt. Samen herinneringen maken. (Zelf denk ik terug aan mijn eigen ervaringen in de Efteling … Nat worden in de wildwaterbaan, de betovering in het sprookjesbos. Letterlijk en figuurlijk: fantastisch!

Maar dan… niets geen betovering en fantasie in de wachtrij van Symbolica. Daar is het weer volop stress. In de inmense wachtrij wordt stress weggerookt, weggesnoept. Er wordt gekibbeld en gehuild. Broertjes en zusjes doen tikkertje. Sommige ouders slaan door. Het geduld is op. Kinderen (of zij?) moeten tot de orde worden geroepen. Ruimte om naar de WC te gaan is er niet, de jongetjes kunnen gelukkig hun behoefte in een flesje doen. Wat gaat de tijd hier tergend langzaam. Mensen wachten hier gemiddeld een hele EK damesvoetbalwedstrijd of kerkdienst lang. Dat allemaal voor een paar minuten betovering.
Ik hoop maar dat de betovering de ervaring in de wachtrij wegvaagt. Als ik naar de mensen kijk die uit Symbolica komen zien ze er byzonder blij uit. Ik zie een soort betovering in hun ogen. Opluchting, bevrijding, verlossing bijna. Is het wachten beloond of vooral eindelijk voorbij?