Kussengevecht

De verjaardag van Nieso Boeiend was tegelijkertijd de kans om iedereen nieuwjaar te wensen. “He, hoeist? De bessewense nog. Ja, jij ook gefeliciteerd”. Allemaal niet zo ingewikkeld. Maar dan: De één wil drie zoenen, de ander een knuffel en weer een ander wil heel stylish verantwoord één kus op de wang. Het kan nogal voor ongemakkelijke momenten zorgen. Sta je daar lucht te happen terwijl je begroetingspartner al bijna vertrokken is.

Wat deed die ene tante ook alweer? Oh ja, een knuffel. O nee wacht, een kus op de wang en dan een knuffel. Ongemakkelijk probeer ik haar een kus op de wang te geven, terwijl zij me reeds resoluut naar zich toetrekt voor een knuffel. Vervolgens zit ik ongeoorloofd met mijn lippen in haar oor. Dus.

Of dan die neef die eerst drie zoenen gaf en ineens blijkt te zijn geswitcht naar een knuffel. En wat te doen met z’n broer die ernaast staat, die ik eigenlijk altijd een hand gaf? Ook maar een knuffel dan?

Een aantal vroegkomers had inmiddels een stoel met zitkussen bemachtigd. En zo werd er ook gekust: zittend. Het gevolg was een soort omgekeerd limbodansen vanuit mijn kant. Ternauwernood voorkwam ik een pijnlijke frontale botsing. Stootkussen?

Hoe meer ik er over na ging denken, hoe ingewikkelder de lippendienst werd. Zo kunnen vrouwen (als ze zouden willen) iedereen zoenen. Familie, vrienden, mannen, vrouwen, homo’s, kinderen, allemaal geoorloofd. Voor mannen ligt dit anders: Kus je wel of niet? En als je kust, hoe vaak? Volgens mij is bij familie en veertig plus drie zoenen de norm. Bij jongere (stadse) mensen slechts één. Lekker snel, en duidelijk.

Omdat ik niet al te loslippig wil zijn zal ik geen namen noemen, maar een aanwezige maakte t echt te bont. Verslik je niet, maar zij kuste -met dank aan de champagne- met dubbele tong. Ai.