Going Dutch

(H)eerlijk

Ik kijk niet vaak televisie. Maar sommige programma’s kijken wel lekker weg. Even het verstand op nul, voor het slapen gaan, of tijdens een snelle hap. Zo zag ik onlangs het programma First Dates. Wij mensen communiceren vooral non-verbaal en dat is bij het concept van First Dates zichtbaar en werkelijk om van te smullen. Eerlijke televisie. Het eten zelf lijkt daar van ondergeschikt belang ondanks dat er altijd samen gegeten wordt. Hoe is de eerste blik? Hoe groot is de kans dat dit een match is? Leuk om mee te leven, te voorspellen en stil te staan bij ongemakkelijke stiltes… Ik kijk het liefst naar de Nederlandse variant. Het voelt dichter bij huis en is daardoor lekker herkenbaar.

Ik was recent op familie-bezoek in Indonesië. Ook daar was het communiceren via handen en voeten (denk ik als gebarentolk ein-de-lijk vakantie te hebben …)  Ik had de kans om met locals op pad te gaan. Voorbij het toerisme; het was werkelijk fantastisch. We lachten samen, bezochten de prachtigstee plekken én we aten samen. Zo’n vier keer per dag. De Indonesische keuken is fenomenaal. Nergens ter wereld heb ik zo lekker gegeten. Smullen met een grote S. Het afrekenen in restaurants was soms echter wel een buikpijn-momentje. Ik wilde zo graag betalen. Ik wilde bedanken, middels trakteren. Zij wilden gastvrij zijn, middels trakteren. We wilden allemaal trakteren! De locals genoten, betaalden of bedankten me allerhartelijkst. Heerlijk, eerlijk. En sowieso altijd met een vriendelijk gezicht.

Eenmaal terug in Nederland had ik tijd nodig om weer te landen. Andere mensen, verplichtingen en ’to do – lijsten’. Ik keek dit keer naar de Engelse First Dates. Er moest betaald worden door de kandidaten. Altijd boeiend: betaald de man voor de vrouw? Wat als het twee vrouwen of mannen zijn? Hoe gaat dan de besluitvorming? Tot mijn verbazing hoorde ik (voor het eerst) de term: ‘Going Dutch’. De term voor het splitsen van de rekening (!). Typisch Hollands.